Dit weekend is
spannend. Ik mag bij oma slapen! Mama zegt dat ik niet met de poppen
mag spelen, bij oma. Maar gelukkig gaat ze snel naar huis. Dan hoef
ik alleen nog naar oma te luisteren.
Ik zit in het
vensterbank in een prentenboek te bladeren, als mama naar me toe
komt.
"Sara? Zal je
naar oma luisteren?" Haar duim gaat naar haar mond. Ik probeer
nog weg te duiken, maar ze heeft me al bij met arm. Een dikke, natte
duim wrijft ze over mijn wang.
"Ja, mama!"
zeg ik, geïrriteerd om de natte duim. "Tot morgen!"
Even staat mama me
aan te kijken, alsof ik op het punt sta op kamers te gaan wonen. Ik
kijk even over mijn schouder en zwaai naar haar. Dan blader ik weer
door het oude, lelijke prentenboek, dat ik al honderd keer heb
gezien.
Ik zit met mijn
knieën op het vensterbank, en kijk door het raam naar buiten. Ik zie
mama en oma met elkaar praten. Ze lachen, geven elkaar een knuffel en
praten nog meer.
Ik besluit dat ik
wel lang genoeg heb gezwaaid, en ga op de bank zitten.
Ik kijk naar de
grote antieke kast tegen de muur. Het is een donkere kast met glazen
deurtjes. De geur doet me aan opa denken.
Ik hoor de
voordeur sluiten. Buiten toetert een auto. Dat zal mama wel zijn.
"Oma?"
Mama is nu zeker weg. "Oma, mag ik met de poppen spelen?"
Ik houd van oma's
poppen, dat weet iedereen! Altijd als ik bij oma kom, mag ik er
eentje kiezen om mee te spelen.
"Nu niet,
lieverd." Ze komt naast me staan en legt haar hand op mijn
schouder. "Zal ik chocomel voor je pakken?"
"Waarom niet,
oma?" Ik mag altijd met de poppen spelen. Eerst doet mama al zo
stom over die poppen, en nu oma. "Heb ik straf?"
"Nee,
lieverd." Ze loopt de kamer uit. "Chocomel?"
"Oké."
mompel ik, terwijl ik van de sofa glijd.
Op mijn tenen
sluip ik naar de grote, donkere kast. Ik ben niet van plan ermee te
spelen, heus. Ik wil alleen even kijken.
Ik sta op mijn
tenen, voor het glas. Ik zie Clara, dat is de pop met zwart haar. En
Isabella, die heeft een mooie jurk. En Cynthia heeft mooie schoenen
Ik heb oma eens
gevraagd waarom al haar poppen hun naam op een A eindigen. Eerst werd
ze heel stil. Aan het einde van de middag zei ze dat ze het niet
wist.
Oma komt terug uit
de keuken. Misschien mag ik nu wel met de poppen spelen.
"Sarah!"
Ik kijk geschrokken om. Oma komt op me af gerend. "Kom bij die
kast vandaan! Nu!"
"Sorry, oma."
huil ik. Oma is nog nooit boos op me geweest. "Ik wilde alleen
bij de poppen kijken."
"Nee..."
zegt oma terwijl ze naar adem hapt. "Ik ben niet boos. Maar je
mag niet bij de kast komen, oké?"
"Maar oma..."
probeer ik nog.
"Oké?"
Oma kijkt me streng aan. Dat ziet er grappig uit met al die rimpels,
maar ik lach niet.
Het is donker
buiten. Ik heb me de hele dag verveeld. Ik mocht niet met de poppen
spelen en oma heeft ook geen internet. Het enige wat een beetje op
een telefoon lijkt is, de afstandsbediening. Oh, dit weekend is een
nachtmerrie.
"Bedtijd,
jongedame." Oma tilt me op en brengt me naar boven. "Oma
gaat ook zo naar bed."
"Kom je nog
even wijven, oma?" Als ik bij oma blijf slapen, dan komt oma
altijd op mijn bed zitten. Dan kletsen we over van alles en nog wat.
Dat noemen we wijven.
"Ja."
Oma zet me op de stoel in de badkamer. "Dat is goed."
"Ik kan zelf
mijn tanden al poetsen hoor." Van mama mag het eigenlijk niet,
maar als oma het doet, borstelt ze zo nog mijn tanden eruit.
"Goed."
zegt oma. "Dan maak ik je bed op."
Als oma me heeft
ingestopt komt ze op mijn bed zitten.
"Mag ik wat
vragen, oma?" Ik trek een deken over ons heen en ga tegen oma
aanzitten.
"Tuurlijk,
lieverd." Zo noemt ze me altijd. "Wat wil je vragen?"
"Wat is er
met de poppen?" Ik durf oma niet aan te kijken als ik het vraag.
Sinds ze mij bij de kast weg trok, heb ik het niet meer over de
poppen gehad, maar ik blijf er steeds aan denken.
Oma kijkt naar me,
wil wat zeggen, zucht eens diep en kijkt dan voor zich uit.
"Oma?"
Waarom zegt ze niets?
"Sssshht."
Ze houd haar vinger tegen haar lippen. "Wacht even."
fluistert ze.
Ik probeer te
horen waar oma naar luistert, maar ik hoor niets. Oma wil wat tegen
me zeggen, maar dan blijft ze toch stil. Nu hoor ik het ook.
TIK...TIK...
TIK...
Alsof iemand
zachtjes met zijn ring tegen het raam tikt, zoals mama dat altijd
doet.
"Misschien
staat mama voor de deur." fluister ik. Ik sla het deken van me
af om naar beneden te gaan.
"Nee!"
fluistert oma terug. "Blijf hier!" Ze pakt me past, en
drukt zich stevig tegen haar borst. "Dat is je moeder niet."
*************************
Lees deel 2: KLIK HIER
*************************
